فرود صحیح در رشته ی ژیمناستیک چگونه است؟

فرود آمدن
در یک پاس غلتیدن ، پیاده شدن یا خرک ، فرود مرحله آخر ، پس از برخاستن و پرواز است [35] این یک مهارت حیاتی از نظر اجرا در امتیازات مسابقه ، عملکرد عمومی و وقوع آسیب است. بدون مقدار لازم اتلاف انرژی در هنگام ضربه ، خطر حفظ آسیب در حین سانترال افزایش می یابد. این آسیب ها معمولاً در اندام تحتانی مانند ضایعات غضروف ، پارگی رباط ها و کوفتگی / شکستگی استخوان رخ می دهد. [36] برای جلوگیری از چنین آسیب هایی و دریافت نمره عملکرد بالا ، ژیمناست باید از روش مناسب استفاده کند. "مرحله بعدی برخورد زمینی یا برخورد ضربه باید با استفاده از یک فرود مضاعف ایمن ، زیبایی شناسانه و کاملاً اجرا شده حاصل شود." درجه خم شدن. 

یووین

یک مرحله پرواز بالاتر منجر به یک نیروی واکنش زمینی عمودی بالاتر می شود. نیروی عکس العمل عمودی نشان دهنده یک نیروی خارجی است که ژیمناست ها باید با نیروی عضلانی خود بر آن غلبه کنند و بر حرکت و حرکت زاویه ای ژیمناست ها تأثیر می گذارد. متغیر مهم دیگری که بر حرکت شیب زاویه ای و خطی تأثیر می گذارد ، مدت زمان فرود است. ژیمناست ها می توانند با افزایش زمان انجام شده برای فرود ، نیروی ضربه را کاهش دهند. ژیمناست ها می توانند با افزایش دامنه مفصل ران ، زانو و مچ پا به این مهم دست پیدا کنند. 
دستگاه و رویدادهای سابق
طناب نوردی
مقاله اصلی: طناب نوردی
به طور کلی ، رقیبان از طناب الیاف طبیعی 6 متر (6.1 متر = 20 فوت در آمریکا) یا 8 متر (7.6 متر = 25 فوت در آمریکا) ، از طناب فیبر طبیعی قطر 38 میلی متر (1.5 اینچ) ، از موقعیت نشسته در صعود کردند کف و فقط با استفاده از دست و بازو لگد زدن به پاها به نوعی "تراید" به طور معمول مجاز بود. بسیاری از ژیمناست ها می توانند این کار را در حالت گره ای یا پایک انجام دهند ، که کمک حاصل از پاها را از بین می برد ، اگرچه این کار را با پاها نیز می توان انجام داد.